Geboren in een arbeidersgezin ben ik samen met ouders, 2 zussen en 2 broers opgegroeid in het, voor mij het mooiste stukje van Utrecht, Zuilen. Mijn vader was vroeg al arbeidsongeschikt maar dat weerhield hem er niet van om actief te blijven op sociaal gebied. Hij hielp overal mee met activiteiten zoals bij carnaval op school, kersentochten op de camping en meerijden naar kamp van de padvinderij. In 1987 ben ik getrouwd, hebben we ondertussen 3 kinderen en 2 kleinkinderen waar mijn man ik ikzelf enorm trots op zijn.
Vanaf 2001 afgekeurd door lichamelijke problemen. Doordat mijn man en ik beiden werden afgekeurd kwamen we in een moeilijke periode. Op financieel gebied was het echt iedere cent verantwoord uitgeven. Van uitkering UWV-afwijzing aanvechten tot aanvragen WMO-voorzieningen en betalingsregelingen belastingaanslagen afspreken. Door ervaringen met die vele formulieren hielp ik mensen in de wijk met lastige brieven, aanvragen van voorzieningen en contact met formele instanties. Van daaruit ben ik in 2018 gestart met vrijwilligerswerk. Daar kreeg ik de kans om mij verder te ontwikkelen door middel van trainingen en een hbo-bachelor opleiding.
Vanuit mijn opvoeding is de politiek nooit echt besproken of belangrijk geweest. Doordat ik in de verzorgingsstaat periode ben opgegroeid hadden wij het thuis niet slecht. Door de wisseling naar participatiemaatschappij heb ik veel veranderingen meegemaakt. Niets is meer vanzelfsprekend en er wordt van de burgers een grote mate van zelfredzaamheid verwacht. In de praktijk zie en ervaar ik dat er steeds minder betrokkenheid is vanuit de gemeente en overheidsinstanties naar de bewoners. Daarin hoop ik met EenUtrecht iets mee te kunnen doen. De stem van de bewoners is zo belangrijk want de bewoners maken nu eenmaal de stad. De stad maakt niet de bewoners.